«خسرو» را می شناختم

دانیال عبادی از «معراجی‌ها» می گوید

عبادی با بازی در فیلم سینمایی «غیرمنتظره» به مخاطبان سینمای ایران معرفی شد و در ادامه فعالیتش را در «آن سوی پرچین»، «امشب شب مهتابه»، «قبرستان غیر انتفاعی» و «یکی از ما دو نفر» و «راستش را بگو» ادامه داد.

بعد از بازی در سینما که اکثرا در نقش یک جوان خوش‌پوش با نقش‌های اتوکشیده ظاهر شدید، این بار در تلویزیون نقشی بازی کردید که با کارهای قبلی تفاوت دارد.

همیشه دوست داشتم این مدل آدم‌ها را بازی کنم. هر نقش متفاوتی که تاکنون بازی نکردم را دوست دارم ایفا کنم. تفاوت «خسرو» با کارهای قبلی‌ام باعث وسوسه شدن من و رفتن به سمت این نقش بود. «خسرو» نقشی بود که در هر صورت از خود واقعی من دور بود. دلم می‌خواست کاراکتری که بازی می‌کنم از خودم متفاوت باشد و با نقش‌هایی که از قبل بازی کرده بودم متفاوت باشد. دوست داشتم تجربه کنم. حس تجربه کردن مواقعی مرا به سمت کارها هدایت می‌کند. از نظر من «خسرو» هنوز یک جاهایی جای کار دارد و مطمئنا یک نقش مشابه اما کامل‌تر از خسرو را بازی خواهم کردم. کاراکتری که شباهت‌هایی به خسرو داشته باشد را نمی‌پذیرم اما کاراکتری که سمت و سوی این آدم باشد اما توانایی‌های بیشتری داشته باشد و بتوان بیشتر روی آن کار کرد را حتما بازی خواهم کرد. یک جاهایی بنا به محدودیت‌هایی که در پروژه بود دست بازیگر بسته بود، برای «معراجی‌ها» تمام تلاشم را کردم. «خسرو» آدم شر و شور و لاتی در زمان گذشته است اما در سن بالاتر درگیر مشکلات زندگی می‌شود و برای درمان بچه مریض‌اش هر کاری را حاضر است انجام دهد. مسافرکشی می‌کند در عین حال خانواده‌اش را دوست دارد و تلاش می‌کند تا دینش به بی‌بی و مشتی را هم ادا کند.

شما در نقش راننده تاکسی بازی کردید که قشر زیادی از جامعه را شامل می‌شود، چطور به این نقش نزدیک شدید؟

من خیلی عطش بازی در نقش خسرو را داشتم. پیدایش کرده بودم، روزهای اول با آقای ده نمکی در ارتباط بودم تا ببینم باید چه کار کنیم و به چه سمت و سویی برویم. نتیجه جلسات باعث شد با هم هماهنگ باشیم و کاراکتر خسرو شکل بگیرد. البته نزدیک شدن به «خسرو» برایم آنقدر هم سخت نبود. دوستانی از این دست افراد دارم. با آنها آشنایی دارم و در سال‌های دور هم از مصاحبت با آنها بهره‌مند بودم و تجربیاتی را داشتم. همیشه سعی می‌کنم در معاشرت با افراد مختلف جامعه چیزهایی را یاد بگیرم و در زمانی که نیاز است از آن بهره ببرم.

چقدر عوامل مختلف از جمله فیلمنامه، کارگردان، بازیگر مقابل و... در هرچه بهتر اجرا کردن «خسرو» به شما کمک کرد؟

برای ایفای نقش خسرو، « دانیال عبادی» را در قالب موقعیت زندگی خسرو گذاشتم. و با خودم کنش‌های خسرو را در موقعیت‌های مختلف مرور می‌کردم. از سوی دیگر باید به این نکته مهم توجه داشت که فیلمنامه مهم‌ترین جزء از اجزای فیلم است و می‌تواند حس را به صورت کامل به بازیگر انتقال دهد. اگر فیلمنامه درست نوشته شده باشد، شرح صحنه حس را به بهترین شکل منتقل می‌کند و بازیگر به راحتی از عهده نقش برآمده و کارگردان تنها بازی بازیگر را روتوش می‌کند. ساخت یک فیلم به صورت گروهی است و تعامل بازیگر، کارگردان، نویسنده و بازیگر مقابل باعث شده کار به‌خوبی به تصویر کشیده شود.

برای هرچه بهتر ارائه شدن خسرو چقدر پیشنهاد می‌دادید؟

یک جاهایی پیشنهاداتی داشتم که با کارگردان در میان گذاشتم و به یک ویژگی در کار تبدیل شده است. آقای ده‌نمکی از پیشنهادات استقبال می‌کرد و آنچه احساس می‌کرد برای کار مناسب است استفاده می‌کرد. برای ارائه بهتر کاراکتر خسرو از فیلمنامه کمک گرفتم. با بازیگر مقابل بده بستان‌هایی داشتیم.آقای ده‌نمکی هم موقعیت را فراهم می‌کرد که بتوانیم پیشنهاد را به راحتی ارائه دهیم.

دو راننده در این سریال دیده می‌شود که هر دو بازی‌های متفاوتی ارائه کردند. تعاملی با آقای شریفی‌نیا (دیگر راننده فیلم) داشتید؟

من به عنوان بازیگر سینمایی به کار دعوت شده بودم. بازی من ظرف 16 جلسه فیلمبرداری و به اتمام رسید. اما گروه سریال مدت‌ها جلوی دوربین بودند. فکر می‌کنم در کل این پروژه یک روز با آقای شریفی‌نیا ملاقات کردم. ما تنها در طول کار یک سکانس مشترک داشتیم. با توجه به مدت زمان کوتاهی که داشتیم فرصتی برای صحبت و تعامل وجود نداشت. آقای شریفی‌نیا برداشت خود را از فیلمنامه داشت و من هم برداشتی که از خسرو داشتم ارائه دادم.

دو مقطع از زندگی خسرو روایت می‌شود، قبل از شهادت محمد و بعد از شهادت او. ما در سریال تنها بخش قبل از شهادت رادیدیم چطور به یکنواختی در ارائه نقش خسرو در دو مقطع زمانی رسیدید؟

من صرفا برای حضور در پروژه سینمایی دعوت به همکاری شدم اما در بخش سینمایی قسمت‌‌‌های بعد از شهادت را به دلیل سیاست‌هایی که گروه سازنده دنبال کرد نمی‌بینیم. من در دو مقطع بازی می‌کنم، یکی اواخر جنگ است و دیگری 15 سال بعد از جنگ روایت می‌شود. وقتی شروع به کار کردیم من در 16 جلسه سعی کردم به‌گونه‌ای بازی کنم که دو مقطع را به درستی ایفا کنم. البته اگر می‌دانستم در سریال هم مورد استفاده قرار می‌گیرد نگاهم کمی متفاوت می‌شد. در بخش سینمایی تنها بخش‌هایی از فلاش‌بک‌ها مورد استفاده قرار گرفت اما در سریال از هر دو مقطع استفاده شد. اگر با علم به اینکه سریال بازی می‌کنم وارد پروژه می‌شدم بالاخره تفاوت‌هایی وجود داشت.اما خوشحالم کار تبدیل به سریال شده و من فکر می‌کردم تنها در بخش‌های سینمایی حضور دارم. این کار هم در سینما و هم در تلویزیون توانست نظر مخاطب را جلب کند، خوشحالم مردم ارتباط خوبی با کار برقرار کردند.

نكته ای كه در مورد این سریال به شدت مورد نقد واقع شده است، بحث گریم شما و بهاره افشاری در دو دوره سنی است. از زمان فلاش بك و خواستگاری تا امروز كلی زمان گذشته او پدر شده اما این تفاوت سن و سال در گریم شما مشهود نیست؟

اتفاقاً خیلی روی خط و خطوط صورت من كار كردند تا آن ریختگی صورت مشهود باشد. حتی رنگ موها به سمت سپیدی رفته، سبیل كم شده، ریش ها سفید شده ولی ...

قبول دارید كه این تفاوت سنی (در حد 17-18 سال) منتقل نشده است؟

واقعاً خودم هم نمی دانم چرا! واقعاً این تفاوت سن در عكس های تست گریم واضح بود. برای خودم هم جای سوال دارد كه چرا این تغییر سن و سال من در فیلم آنقدر كه باید منتقل نمی شود. این مسئله را نه تنها از شما، كه از خیلی های دیگر هم شنیده ام و برای خودم هم عجیب بود، اما تلاش همه گروه بر این بود كه این تفاوت 18-17 سال در صورت من در بیاید و منتقل شود.نمی دانم چه اتفاق افتاده كه نشده...

این روزهای دانیال عبادی چگونه می گذرد؟

فیلم سینمایی «فرمول سیزده» را به کارگردانی آقای ناصر رفایی کار کردم که چند شب پیش فیلمبرداری آن به پایان رسید. آن کار به سینمای کودک و نوجوان هم مرتبط می شد که به جشنواره هم گویا رسیده است و احتمالاً برای جشنواره فجر هم می رسد. قبل از آن هم درگیر یک فیلم سینمایی دیگر بودم به کارگردانی آقای داود موثقی و تهیه کنندگی آقای ژکان به نام «کادو»، این روزها هم مشغول بررسی یکی- دو پیشنهاد هستم که به زودی انتخاب خواهم کرد.

مطالب مرتبط:

رازهای مسعود ده نمکی